22 Ağustos 2009 Cumartesi

Zehir




Sol kolum uyuşuyor.Zehri kanıma girdi yine, sonunu bile bile izin veriyoruz. Hala yagmur yağıyo inceden üstüme ve hala ben her eve dönüşümde o sokaktan geçiyorum.

utanma sıkılma.

5 yorum:

Adsız dedi ki...

Yaşanılan güzel anıların hatrına mı dersin tüm bu olanlar..Bitti derken bile yalan söylüyoruz belkide inceden kendimize..En büyük yanlış değil midir sevdiğini inkar etmek ya da yok saymak!!!

Çikolata ve Kahve dedi ki...

bi şekilde bi yerde yollar kesişiyor. Ne kadar inkar etsek yalan soylesekte!

Aşk ve Zehir dedi ki...

Panzehiri olmayan bir zehir, kanına girdimi birkez dağılmaya ve seni yavaş yavaş içine almaya başlıyor...

Çikolata ve Kahve dedi ki...

sen de o oluveriyorsun farkına bile varmadan.

Hayalet dedi ki...

Kapılmak böyle birşey, bir de yağmur suları çoğalınca, sularına takılırsın. İyiden iyiye karanlığa doğru kayarak, sonunu hazırlarsın. Bunlar daha çok aşkla ilgili şeyler.